THOMAS HOBBES
Thomas Hobbes był angielskim filozofem. Pochodził z religijnej rodziny angielskiej, jego ojciec był protestanckim duchownym. Związał się z rodziną hrabiów Devonshire jako nauczyciel, wtedy także mógł zająć się studiowaniem klasyków myśli antycznej. Wiele podróżował, podczas licznych pobytów we Francji prowadził aktywne życie naukowe, polemizując z największymi myślicielami epoki. To dlatego wielki wpływ na jego system filozoficzny miały nauki matematyczne i przyrodnicze.
Thomas Hobbes w swojej filozofii społeczno-politycznej przeszedł długą drogę od rojalizmu do republikanizmu. Jego poglądy sprawiały, że w czasach burzliwych walk o władzę na Wyspach Brytyjskich często było zagrożone życie filozofa. Nieprzychylnie przyjęta przez parlament obrona króla sprawiła, że musiał na 11 lat wyemigrować, stopniowe odejście od filozofii rojalistycznej pomogło wrócić do Anglii. Często atakowany był także jako ateista i wróg katolicyzmu. W zmianie wizerunku nie pomogła nawet zmiana wyznania na katolickie.
Thomas Hobbes naszkicował plan swojego systemu politycznego bazując na trzech sekcjach, De Corpore, De Homine oraz De Cive (ciało, człowiek, obywatel). Zdaniem filozofa jedynym sposobem na zaprzestanie wojny każdego z każdym jest zrzeczenie się wolności jednostkowej przez zawarcie umowy społecznej, przekazującej całą władzę suwerenowi (jednostce lub organowi kolegialnemu). Umowa taka tworzy wspólnotę i państwo.


LEWIATAN
Jest to wydany w roku 1651 traktat filozoficzny autorstwo Thomasa Hobbesa, dotyczący struktury społeczeństwa i usankcjonowanego rządu. Jest on uznawany za jeden z najwcześniejszych i najbardziej wpływowych przykładów teorii umowy społecznej. Autor opowiada się w nim za umową społeczną oraz władzą absolutnego suwerena. Twierdzi, że chaosowi czy wojnie domowej można zapobiec tylko za pomocą silnej władzy centralnej. W ten sposób odmawia prawa do sprzeciwu w stosunku do umowy społecznej.
Dzieło próbuje odpowiedzieć na zasadnicze pytania dotyczące instytucji państwa. W prawie natury jednostka przez nic nie jest ograniczona, gdyż człowiek z natury jest istotą wolną, jednak w tych warunkach nieuchronny jest konflikt egoizmów. W tych warunkach poczucie bezpieczeństwa i pokój mogą być osiągnięte tylko pod warunkiem wyrzeczenia się swych praw przez wszystkich do wszystkiego. W ten sposób zawiązuje się umowa stanowiąca akt przekazania indywidualnych praw trzeciej instancji, która tym samym staje się suwerenem.
Ponownie zdefiniowane zostały prawa naturalne, określone jako prawa podmiotowe wynikające z absolutnie subiektywnych ludzkich roszczeń, a nie obiektywnego porządku. Przejawem wolności człowieka jest szkodliwe oddziaływanie także na przyrodę. Samo państwo, obok zabezpieczenia pokoju, powinno troszczyć się o zaopatrzenie obywateli we wszelkie dobra potrzebne do podtrzymania życia i dające zadowolenie. Jedynie państwo może ten dobrobyt zapewnić, gdyż Obywatele sami nie są zdolni do tego, będąc bez państwa są w stanie permanentnego chaosu.


Moje przemyślenia