NIŻ EUROPEJSKI

Rozciągający się od Pirenejów aż po Ural pas nizin, omijający łukiem obszary wyżynne i górskie środkowej Europy, wygląda jakby klinem wdzierał się w Europę. Niż Europejski składa się z dwóch odrębnych jednostek geograficznych. Część zachodnią niżu stanowi Nizina Środkowoeuropejska, część wschodnią Nizina Wschodnioeuropejska. Choć podział Niżu Europejskiego jest dosyć umowny, można wyodrębnić duże obszary, które różnią się od pozostałych. Niż Europejski jest bardzo zróżnicowany, zarówno geograficznie, jak i krajobrazowo. Mamy tutaj tereny podmokłe, obfite w jeziora, mamy suche tereny stepowe, mamy duże kompleksy leśne, mamy też duże obszary bezleśne. Także bardzo zróżnicowane jest zagospodarowanie turystyczne obszarów Niżu Europejskiego, co wpływa na jego walory przyrodnicze.

Nizina Holenderska to obszar w większej części wyrwany morzu, dlatego 25% jej powierzchni to depresje.
Pojezierze Meklemburskie to jedno z największych pojezierzy nadbałtyckich.
Nizina Dolnołużycka to teren zamieszkiwany przez słowiańską grupę etniczą Serbołużyczan.
Pojezierze Pomorskie to jeden z najsłabiej zagospodarowanych terenów Niziny Środkowoeuropejskiej.
Nizina Wielkopolska to jeden z najbardziej zróżnicowanych obszarów nizinnych w Polsce.
Nizina Śląska to bardzo monotonna kraina w dolinie Odry.
Nizina Mazowiecka to najrozleglejsza część polskiego fragmentu Niżu Europejskiego.
Pojezierze Mazurskie to kraina największych polskich jezior.
Wysoczyzny Podlaskie poprzecinane są licznymi, ciekawymi rzekami.
Nizina Poleska to największy obszar podmokły Niżu Europejskiego.
Pojezierze Litewskie obejmuje wschodnią część pojezierzy nadbałtyckich.