RENESANSOWE RATUSZE

Ratuszem nazywamy reprezentacyjny budynek użyteczności publicznej, zwykle tradycyjną siedzibę samorządowych władz miejskich. Budowle te zaczęły się pojawiać w miastach w okresie późnego gotyku, kiedy to coraz większego znaczenia zaczęli nabierać mieszczanie i kupiectwo. Reprezentacyjne budowle władz miejskich, wyróżniające się swoją monumentalnością, są domeną renesansu, który to styl w większym stopniu niż wcześniejsze cechował się dominacją architektury świeckiej nad sakralną.

W Niderlandach ratusze stały się symbolem potęgi handlowej holenderskich i flamandzkich miast.
Wpływy niderlandzkiego renesansu widać przede wszystkim w budowlach skandynawskich.
Do niderlandzkiego nawiązywał także renesans wezerski, występujący głównie w północnych Niemczech.
W krajach wschodnioniemieckich wytworzył się renesans saksoński.
Renesans w południowych Niemczech wywodził się z renesansu włoskiego.
Najpiękniejsze renesansowe ratusze w Polsce powstawały w królewskich i magnackich miastach Małopolski.
Pozostałe ratusze renesansowe powstały w głównie w północnej i zachodniej części Polski.
Na terenie Węgier renesans pojawił się stosunkowo wcześnie, ale przetrwał jedynie na obrzeżach tego państwa.
Renesans w Czechach był mieszanką wpływów włoskich i niderlandzkich oraz niemieckich.
Pod koniec XIX wieku wróciła moda na renesans i powstawały ratusze neorenesansowe.