ŻYDOWSKIE SYNAGOGI

Synagoga to żydowski dom modlitwy, czasami także miejsce zebrań społecznych gminy żydowskiej. Choć w późnym średniowieczu Żydzi żyli praktycznie na terenie całej Europy, to polityka antysemicka z przełomu XIX i XX wieku oraz ruchy syjonistyczne sprawiły, że w większości przypadków niewiele pozostało po żydowskiej spuściźnie. Dlatego w europejskich miastach niewiele pozostało po żydowskich synagogach. Były bowiem tak szybko likwidowane, jak szybko opuszczali oni swoje domostwa. W przeciwieństwie do innych świątyń, synagogi nie są tylko miejscem modlitw, ale często mieszczą siedzibę gminy żydowskiej z wszystkimi urzędami gminnymi, a czasami także z noclegowniami.

Żydzi sefardyjscy po opuszczeniu Hiszpanii i Portugalii rozproszyli się po całej Europie.
Żydowska społeczność Niemiec mocno ucierpiała w czasach III Rzeszy.
Historia Żydów w Polsce zaczęła się od miast Małopolski.
Nieco mniejsze znaczenie Żydzi mieli w miastach Wielkopolski.
Dzięki tolerancji religijnej, Żydzi znaleźli wiele miejsca na Kresach Wschodnich Rzeczypospolitej.
Choć Cesarstwo Austro-Węgierskie nie kojarzy się z tolerancją religijną, także tutaj żyła społeczność żydowska.
W państwach włoskich Żydzi nie stanowili istotnej grupy narodowościowej.
Skandynawia nie należała do kierunków, w których rozprzestrzeniali się Żydzi.