RENÉ DESCARTES
René Descartes był francuskim matematykiem, filozofem i fizykiem, jednym z najwybitniejszych uczonych XVII wieku, uważanym za prekursora nowożytnej kultury umysłowej. Pochodził ze starego szlacheckiego rodu, a wychowywany był przez jezuitów. Tytuł naukowy uzyskał z dziedziny prawa. W swoim życiu zajmował się m.in. prawem, medycyną, matematyką, filozofią, optyką, chemią, mechaniką, anatomią, embriologią, medycyną, astronomią i meteorologią.
W swojej filozofii René Descartes był skrajnym racjonalistą. Próbował on przenieść rozwiązania matematyczne do filozofii. W jego filozofii nowością było uznawanie jedynie matematyki za naukę i matematyzowanie natury oraz uznawanie rozumowego myślenia za źródło poznania. Według uczonego istota człowieka polegała na myśleniu, które było źródłem prawdy. Jedyną niezaprzeczalną rzeczą był fakt myślenia, dlatego punktem wyjścia rozważań filozofa był fakt istnienia myśli oraz myślącego - "Cogito ergo sum".
Wielkie zasługi René Descartes miał także dla rozwoju nauk ścisłych, szczególnie matematyki. Rozwijając wiedzę z geometrii, zaproponował oryginalny pomysł nadania każdemu punktowi nazwy poprzez przypisanie dwóch liczb. Jako pierwszy wprowadził też termin funkcji, zapoczątkował badania problemów teorii równań algebraicznych, badał właściwości niektórych krzywych. René Descartes został także jednym z prekursorów fizyki klasycznej, formułując zasadę zachowania pędu i tzw. teorię wirów. Zajmując się eksperymentami optycznymi sformułował prawo załamania i odbicia światła.


ROZPRAWA O METODZIE
Jest to wydane w 1637 roku dzieło René Descartesa, podzielony na 6 części traktat filozoficzno–matematyczny. Wywołało ono sensację i zapewniło autorowi sławę w całej Europie, gdyż zawierało pierwszy raz od czasów Arystotelesa całościowe i przekonujące podejście do filozofii, oczyszczające ją z wielu niejasnych i przyjmowanych zbyt pochopnie założeń. To jedno z najbardziej wpływowych dzieł w historii opisuje metodę poznawczą modelowaną na matematyce, która daje solidne podstawy rozwoju wszystkim nowoczesnym naukom ścisłym.
Praca stanowi podstawę kartezjańskiej teorii poznania. "Cogito ergo sum" to zdanie, które stanowi podstawę filozofii René Descartesa. Argument cogito odkrył w wyniku procesu metodycznego powątpiewania o wszelkich świadectwach zmysłów, które nazywamy wątpieniem kartezjańskim. Według niego nie sposób sensownie zaprzeczać temu zdaniu, a zatem można przyjąć je za fundament, na którym oprze się filozofię. W ten sposób filozof dowodzi istnienia duszy ludzkiej, co prowadzi do dowodu na istnienie Boga jako idei doskonałej.
Wykładając tzw. "moralność tymczasową" René Descartes przedstawił jej zasady, wśród których zawarł posłuszeństwo prawom i obyczajom swojego kraju, a przy tym zachowanie pełnego prawa do wolności wyboru przekonań oraz zmiany postanowień. Postuluje trzymanie się przekonań prawdopodobnych w sytuacji, gdy nie mamy całkowitej pewności, co ma uchronić przed błądzeniem. Twierdzi także, że nie należy zmieniać rzeczy, na które nie ma się wpływu.


Moje przemyślenia